Sin. ar. 417

فى هذا اليوم ذكر ابينا الجليل فى القديسين جرمانوس رييس اساقفه القسطنطينيه المعترف هذا كان ابن يوستنيانوس البطريق على ايام هرقل الملك فلموضع مبالغته فى حسن العباده سعى سعى به اصحاب راى الملك وخاصته فقتله ابن هرقل حسدا له واخصى جرمانوس ابنه وكان قد تجاوز سن الصبى وجعله فى جمله اهل الكنيسه العظمى فاحتسب القديس ما عرض له فايده مربحه فبذل نفسه لتلاوه الكتب الالاهيه وبسرعه طباعه وبتواتر اتعابه وصل الى عمل جزيل وثقف مذهبه كما ينبغى فانتدب اولا للكنيسه التى فى مدينه كوزيقوس اسقفا ولم يصعد الى درج الكهنوه براهه فى واحده بل وصل الى التمام بتدريج وترتيب ثم لما احتاجت الكنيسه الى رجل عاقل لبيب متركن فى العلم والعمل يقوم بتدبيرها صاعدوه من كوزيقس الى مدينه القسطنطينيه العظمى فثبت الشعب فيها بتعاليم كثيره وجمل كنايس المومنين باقوال الفها فى اعياد القديسين وفى مدايح لهم وبترنيماته الملحنه وتهليلاته طيب الصعوبه العارضه فى الاسهار وازال التثقل بها فلما تغلب لاون الايصورى على مملكه الروم واغتصبها وبدا اولا باجتراح المسبه على الله ورام ينقض الايقونات الطاهره وما انعطف عن رايه لا بعظات ولا بالبراهين المفضله التى تبين ان السجود لها واكرامها واجبا لازما بل واحرق الكتب المكتوبه فى امر الايقونات المقدسه حين علم القديس انه انما يعاتب اصم لاعقل له وضع الاموفورن الذى له على المايده الجليله وذهب الى منزله وواظب السكوت وانحل من عمره فى شيخوخه حميده ووصل الى التسعين سنه فيها وفى خروج جنازته بعينه ازال عمن دنا من جسمه جميع الاسقام وبعد دفنه انبع اشفيه للمومنين ودفن فى دير الخورس المكرم الجليل