Sin. ar. 418

ذكر ابينا البار موسى الحبشى الذى كان عبدا لانسان من اهل البلد فمنجل افراطه فى سو خلاقه وعوايده طرده صاحبه وفى وقت من الاوقات اعتاقه راعى من الرعاه فى شى من الاشيا فسبح نهر النيل ليلا فى حين زيادته وكبس الراعى وكان قد سبق فعرف مجيه ففر هاربا فاذ لم ينل مراده ذبح من الكباش اربعه منتخبه وربطها بجديله وسبح بها النهر وعبر فاكل لحومها وباع جلودها بنبيذ ومضى الى رفقته وكان بينه وبينهم مسافه خمسين غلوه فهذا الخبر ذكرته لابين انه ممكن لمن يشا ان يتخلص بالتوبه فهذا رييس اللصوص فى اخر عمره خشعته مصيبه صابته فبذل نفسه للدير وتقدم فى التوبه تقدما وصل فيه الى ان اورد رفقته الى معرفه المسح وتصرف تصرفا حسنا يوثره الله وربط فى وقت من الاوقات اللصوص الذين قصدوه فقط واقتادهم الى الابا واوردهم الى معرفه المسيح وصارع شيطان الزنا وصار قسا وتوفى وله من عمره سبعون سنه